विवाहको तयारीमा हुनुहुन्छ भने ! पहिला केटीका बारेमा यी ७ कुरा ख्याल गर्नुहोस्

विवाहको तयारीमा हुनुहुन्छ भने ! पहिला केटीका बारेमा यी ७ कुरा ख्याल गर्नुहोस्

काठमाडौं । विवाह आफैंमा एक महत्वपूर्ण परिघटना हो । विवाहले मानिसको जीवनमा खुसी र दुःख दुवै दिनसक्छ ।
विवाहका बारेमा हरेक मानिसहरुमा आफ्नै बुझाई रहेका छन् । तर विवाह गर्नु अघि सबैले केटीका बारेमा केही कुरा बुझ्न अत्यावश्यक हुन्छ ।
भनिन्छ, महिलाहरु अपरिचित विदेशी भूमी जस्तै हुन् जसलाई बुझ्न कठिन हुन्छ ।
तर केटीको बारेमा केही कुरा थाहा पाइयो भने त्यसलाई सुधार्न वा वैवाहिक जीवनलाई सरल बनाउँन मद्दत पुग्छ ।

१.कडा बचन

विवाह अघि केटा केटी बिचमा सामान्य सम्बन्ध भएपनि विवाहपछि त्यो अली जटिल बन्छ । पहिले केटीहरुले खासै झगडा नगरेपनि अधिकांश केटीहरुसँग विवाहपछि झगडाका घटना बढेको पाइन्छ । त्यतिमात्र होइन केटीहरु विवाहपछि तपाइँले सोंचे भन्दा कठोर बचन बोल्छन् । यसबारेमा तपाईले बुझ्न सक्नुभएन भने विवाहपछिको सम्बन्ध तपाईलाई निल्नु न ओकल्नु हुनसक्छ ।

२.हरेक विषयमा बहस

अधिकाँश महिलाहरु आफ्ना पुरुषसँग हरेक जसो विषयमा बहस गर्न खोज्छन् । चित्त नबुझेका विषयमा हुने कतिपय यस्ता बहस झगडामा नै परिणत हुन्छन् । कुनै कुरा भन्नुपरे सम्झाई बुझाई वा नोट लेखेर छोडेमा उपयुक्त हुनसक्छ । तर सधैं नोट लेख्नु राम्रो होइन ।

३. खर्चका बारेमा भइरहने तनाब

विवाहपछि खर्चको व्यवस्थापन गर्ने जिम्म पुरुषहरुकै हातमा आइलाग्छ । अधिकाँश महिलाले खर्चको विषयमा श्रीमान्सँग पैसा नदिएको वा नचाहिने कुरामा खर्च गरेको जस्ता विषयलाई लिएर झगडा गर्छन् । तर हरेकपटक खर्चको विषयमा झगडा गरिरहनु सम्बन्धको दीर्घायुका लागि घातक हुन सक्छ । यस्ता विषयमा सावधानी अपनाउन सक्नुपर्दछ ।

४.पतिको परिवारको उपस्थिति

महिलाहरु विवाहपछि आफ्नो पतिको घरका सदस्यहरुको उपस्थितिलाई असहज मान्ने खालका पनि हुन्छन् । सासु, ससुरा, देवरजेठाजु, नन्दआमाजु समेत मन नपराउने स्वभाव हुनसक्छ । धेरै जसो महिलामा हुने यो बानी केटाले बुझेनन् भने सम्बन्ध धरापमा पर्न सक्छ । पतिको घरमा गइसकेपछि महिलाले यो परिवार मेरै हो र यसका सदस्य मेरा पनि सदस्य हुन् भन्ने बुझ्न र केटाले केटीको यस्ता बानीबारे थाहा पाउन जरुरी छ । अन्यथा श्रीमतीका कारण बाबुआमा, दाजुभाई, दिदीबहिनीसँगको सम्बन्ध नराम्रो हुनसक्छ ।

५.जिस्किने बानी

विवाहअघि जति महिलाहरु जिस्कन्छन् विवाहपछि त्यसको मात्रा र रुपमा परिवर्तन हुन्छ । उनीहरु जिस्किरहँदा बढी उत्ताउलो हुने कुरामा सधैं ख्याल गर्छन् । विवाह पछि जिस्किनै हुँदैन भन्ने छैन । तर विवाह पछिको रोमान्समा पनि जिस्किने र ठट्टा गर्ने बानीमा समय, काल अनुसार परिवर्तन ल्यानु जुरुरी हुन्छ । विवाह पछि कुनै पनि महिला प्रेमिका भन्दा बढी पत्नीको रुपमा रहन चाहन्छन् । तर पुरुषहरु भने प्रेमिका जस्तै भइदिए हुन्थ्यो भन्ने ठान्छन् ।

६.आफ्नै साथीहरु बिर्सने

विवाहपछि अधिकाँश महिलाहरु आफ्ना पुराना साथीलाई बिर्सदै जान्छन् । नयाँ सम्बन्ध र नयाँ साथी पाएपछि पुरानालाई याद नगर्ने बानी हुन्छ महिलाहरुमा । तर जव नयाँ सम्बन्धमा समस्या उत्पन्न हुन्छ, त्यसबेला भने उनीहरुले पुराना साथीलाई खोज्न थाल्छन् । महिलाले पुराना साथी भुल्ने समस्या सुधार गरेनन् भने उनीहरुलाई समस्या पर्दा साथ दिनेहरु कोही नहुन सक्छन् ।

७.पतिले साथी ल्याएमा झन्झट मान्ने

महिलाहरु पतिले आफ्ना साथीहरुलाई घरमा ल्याइरहेको मन नपराउने स्वभावका हुन्छन् । पतिले आफूसँग बढी समय विताओस भन्ने चाहानाले उनीहरुलाई पतिका साथी आएको मन पर्दैन । तर यो महिलाको यो बानीबारे जानकारी नभएका अधिकाँश पुरुषले अनावश्यक हैरानीको सामना गर्नुपर्ने हुनसक्छ ।

यी हुन् विश्वका – प्रसिद्ध व्यक्तित्वहरु, जो बने साहाकारी

हिटलर

Adolf Hitler

 हिंसाको प्रतीक बन्न पुगेका हिटलरको भोजनमा मासु तथा मासुजन्य पदार्थ वर्जित थियो । सम्यक भोजनको पक्षमा थिए, हिटलर । मासुबाहेक उनी तामसिक मानिने कुनै पनि खाद्य खाँदैनथे । जीवनमा उनले एकपटक मात्र चुरोट र रक्सी सेवन गरे, बाल्यकालमा स्कुलबाट निकालिएको खुसियालीमा । त्यसपछि उनले नशालु पदार्थको सेवन कहिल्यै गरेनन् । शाकाहारी हिटलर जनावरलाई अत्यन्त माया गर्थे । शाकाहारी भोजनले बल, वुद्धि, आरोग्य र शान्ति बढ्छ भन्नेमा उनी विश्वास गर्थे । उनी चकलेटका ठूला पारखी थिए ।
अल्बर्ट आइन्सटाइन

अल्बर्ट आइन्सटाइन अहिलेसम्मकै बुद्धिमान् व्यक्ति मानिन्छन् । ‘ई बराबर एमसी स्क्वायर’ फर्मुला प्रतिपादन गरेर भौतिकशास्त्रमा ठूलो क्रान्ति ल्याइदिएका उनी जीवनको उत्तराद्र्धतिर शाकाहारी भोजनतर्फ आकर्षित भएका थिए ।

Albert Einstein

मांसाहार गर्दाताका पनि आफ्नो मन शाकाहारी नै भएको महसुस आफूलाई भएको उनले एक समय बताएका थिए । एक मित्रलाई लेखेको चिठीमा उनले भनेका थिए, ‘मासु खाँदा जहिल्यै पनि मलाई पापबोध हुने गथ्र्यो । पापबोध गर्दै मासु खानु नमज्जा हुन्थ्यो । अन्त्यमा मासु खानै छोडिदिएँ ।’
शाकाहारी भोजनको पक्षमा आइन्सटाइनका भनाइलाई शाकाहारी भोजनको पक्षमा आवाज उठाउनेहरूले गुरुमन्त्र मान्ने गरेका छन् । ‘स्वास्थ्यलाई फाइदा पु¥याउने अथवा सृष्टिको निरन्तरताको सम्भावनालाई अधिक तुल्याउने महत्वपूर्ण तरिका भनेको शाकाहारी भोजन हो’, एउटा सन्दर्भमा आइन्सटाइनले भनेका थिए । शाकाहारी भोजनमा प्रसन्नता र शान्ति निहीत हुने उनको भनाइ थियो ।
बिल क्लिन्टन

Bill Clinton

अमेरिकी पूर्वराष्ट्रपति बिल क्लिन्टन सन् २०१० पछि शाकाहारी बनेका हुन् । उनले त्यसयता मासु मात्र नभई दुग्ध परिकार खान पनि ठ्याम्मै छोडिदिएका छन् । सन् २००४ मा शल्यक्रिया गरेपछि मासुले स्वास्थ्यलाई राम्रो गर्दैनरहेछ भन्ने उनलाई परेको थियो । अहिले उनी मांसाहार त्याग्न प्रेरित गर्ने अभियन्ता बनेका छन् । शाकाहारी भोजनले मानिसलाई दीर्घजीवी बनाउँछ भन्ने उनको मान्यता छ । ‘म हजुरबुबा भइन्जेलसम्म बाँच्न चाहन्छु । नातिनातिनाको औँला समाएर घुम्ने मेरो इच्छा छ । शाकाहारी भोजनले मेरो यस्तो इच्छा पूरा गर्ने देखेपछि मैले मांसाहार त्यागेको हुँ,’ उनी भन्छन् ।

अहिले उनी तरकारी, फलफूल, गेडागुडी सकेसम्म बढी मात्रामा खाने गर्छन् । चिज, दूधलगायत दुग्ध परिकार र माछा खान उनले छोडिदिएका छन् । विशुद्ध शाकाहारी भोजन गरेयता स्वास्थ्यमा राम्रो सुधार आएको उनी बताउँछन् । ‘रक्तपरीक्षण गर्दा सबै ठिकठाक देखिएको छ । मांसाहार गर्दाभन्दा अहिले मैले आफूलाई बलियो महसुस गरेको छु,’ उनी भन्छन् ।
माइक टाइसन

maical

शाकाहारी भोजन गर्ने खेलाडीको कुरा गर्दा सबैभन्दा पहिले आउने नाम हो, माइक टाइसन । अमेरिकाका रिटायर्ड बक्सर उनी संसारकै बलिया मानिसमा गनिन्छन् । बक्सिङमा उनले पटकपटक विश्व कीर्तिमान कायम गरेका छन् । सन् २०१० यता उनी शाकाहारी बनेका हुन् । ४८ वर्षीय उनी शाकाहारी भोजनले आफ्नो जीवन पूरै बदलिदिएको बताउँछन् । एक समय आफू लागू औषधको अम्मली भएको र लागू औषध छोड्नुपर्छ भन्ने महसुस भएपछि आफू शाकाहारी बनेको उनी बताउँछन् । ‘अहिले म फिट एन्ड फाइन छु । स्वास्थ्य एकदम राम्रो छ । मेरो जीवन पूरै बदलिएको छ । म लागू औषध सेवन गर्दिनँ । पहिलेजस्तो सडकमा विनाकाम हल्लिदिनँ । क्लब जाँदिनँ र माछामासु खादिनँ,’ उनी भन्छन् ।
अमिताभ बच्चन

बलिउड अभिनेता अमिताभ बच्चन शाकाहारी हुन् । कुनै समय आफूले मांसाहार गर्ने गरे पनि पछि शाकाहारी बनेको उनी बताउँछन् । ‘धर्म अथवा स्वास्थ्यका लागि मैले मांसाहार त्यागेको होइनँ, मासु खान त्यसै मन लागेन र छोडिदिएँ,’ उनी भन्छन् । शाकाहारी खाना उनलाई असाध्यै मिठो लाग्छ ।

Avitap-Bachha

पशुअधिकारका पक्षमा अभियान सञ्चालन गर्दै आएको अन्तर्राष्ट्रिय संस्था पेटाले सन् २०१३ मा अमिताभ र अभिनेत्री विद्या बालनलाई बलिउडका कामुक शाकाहारी कलाकारको उपाधि दिएको थियो । पेटाले गरेको सर्वेक्षणका आधारमा अभिताभलाई बलिउडको मात्र नभई एसियाकै कामुक शाकाहारी पुरुषको उपाधि दिइएको थियो । अमिताभ र विद्याबाहेक बलिउडका हेमा मालिनी, करिना कपुर, जोन अब्राहम, महिमा चौधरी, मल्लिका सेरावत आदि कलाकार पनि शाकाहारी हुन् । (नयाँ पत्रिकाबाट)

मानव मस्तिष्कको स्थान पत्ता लगाउनेले जिते स्वास्थ्य तर्फको नोबेल पुरस्कार

असोज २१- चिकित्साशास्त्र तर्फको यसवर्षको नोबेल पुरस्कार प्रदान बेलायती अमेरिकी अनुसन्धानकर्ता जन ओकिफ तथा नर्वेका दम्पती एडवर्ड तथा मे-ब्रिट मोजरलाई चिकित्साशास्त्र तर्फको यसवर्षको नोबेल पुरस्कार प्रदान गर्ने निर्णय भएको छ।

नोबेल पुरस्कार विजेताहरुले मानव मस्तिष्कको स्थान पत्ता लगाउने प्रगाली अर्थात आन्तरिक जिपिएस पत्ता लगाएकाले पुरस्कारको हकदार भएका नोबेल पुरस्कार निर्णायक समितिले विज्ञप्तीमा उल्लेख गरेको छ ।  आन्तरिक जिपिएसले मानवलाई आफ्नै मस्तिष्कको अन्तरस्थलबारे जानकारी लिनलाई सक्षम बनाउने पनि विज्ञप्तीमा उल्लेख छ ।
यस अनुसन्धानले स्मरणशक्तिको क्षय र मस्तिष्कको अरु रोगको पनि उपचारमा सहयोग गर्न सक्ने पनि समतिले जनाएको छ ।

त्यस्तै तीन अनुसन्धानकर्ताको उल्लेखनीय अनुसन्धानले आउँदो शताब्दीयौंसम्म प्राणी वरपरका स्थानको मस्तिष्कले कसरी नक्सा बनाउँछ , जटील वातावरणमा कसरी स्थान पत्ता लगाउँछ भन्ने विषयमा गहिरो अनुसन्धान गरेकोले दार्शनिक तथा वैज्ञानिकले बोकेका समस्या समाधान गर्न सहयोग गर्नेमा समितिले विश्वास लिएको छ ।

सन् १९७१ मा ओकिफले मुसाको अध्ययन गरेर मस्तिष्कमा रहेको विशेष कोष हिपोकाम्पसले कसरी काम गर्दछ भन्ने कुरा पत्ता लगाउनु भएको थियो भने त्यसको ३० वर्ष पछि सन् २००५ मा मे- ब्रिट र एडवर्ड मोजरले मस्तिष्कको देख्न नसकने स्थान पत्ता लगाउने अर्को अंश पत्ता लगाउनु भएकोथियो ।

उहाँहरुले समन्वयात्मक प्रणाली सिर्जना गर्ने कोषहरुको झिल्ली स्नायु कोष पत्ता लगाउनु भएको थियो । यी कोषका झिल्लीले सम्झना कसरी उत्पन्न हुन्छ र मस्तिष्कमा कुनै पनि घटना कहिले घट्यो भन्ने जानकारी दिन सक्छ ।

बिर्सने रोग अल्जायमर्स भएका विरामीले यस्तो नक्सामा भुल्ने र यसका कारण वातावरणलाई पहिचान गर्न नसक्ने पनि समितिको विज्ञप्तीमा उल्लेख छ ।  मस्तिष्कको स्थान पत्ता लगाउने ज्ञानले यस्ता विरामीमा निकै क्षतिकारक बनेको स्थानमा स्मरणक्षयको अवस्था बारेमा बुझ्न सहयोग गर्ने पनि विज्ञप्तीमा उल्लेख छ ।

एको समाचारसँगै पुरस्कार पाउने वैज्ञानिकहरुले के कस्तो आविष्कार, अनुसन्धान गरे भन्ने धेरैको उत्सुकता बढेको छ । नोबेल पुरस्कार संसारभरकै प्रतिष्ठित पुरस्कार हो । सन् १८९५ मा स्वीडेनका वैज्ञानिक अल्फ्रेड नोबेलले स्थापना गर्नु भएको पुरस्कार भौतिक शास्त्र, रसायनशास्त्र, चिकित्साशास्त्र, साहित्य र शान्ति विधाका लागि सन् १९०१ देखि दिँदै आएको छ । आविष्कार र शान्ति स्थापनाको लागि उल्लेखनीय भूमिका निर्वाह गर्ने व्यक्तिहरुलाई दिइने पुरस्कारको राशी सन् २०१२ देखि १२ लाख अमेरिकी डलर पुर्याएको छ ।

११ लाख अमेरिकी डलर राशीको यो पुरस्कार आगामी डिसेम्बर १० तारिखका दिन स्टकहोममा आयोजना हुने कार्यक्रममा प्रदान गरिने छ । 

बिस्वासबाट जन्मिएका दुखका पानाहरु :

म दोश्रो विहे गर्न चाहन्छु !

म निजी विद्यालयमा शिक्षिका थिएँ । श्रीमान् पनि एक उच्च माविमा पढाउनुहुन्थ्यो । दुई छोरा छोरी । काठमाडौंमा एउटा पुस्तैनी घर । हाम्रो भागमा बस्नलाई तीन कोठा । हामीलाई पर्याप्त थियो । घरभाडा तिर्नु नपर्ने भएकाले दुई बूढाबूढीको कमाइ छेलोखेलो थियो ।

एकदिन श्रीमानले के के सुनेर आउनुभयो, अनायास नै राति इजरायलको कुरा निकाल्नुभयो । त्यो दिनदेखि त सधैजसो इजरायलका बारेमा केही न केही नयाँ कुरा ल्याएर मलाई सुनाउन थाल्नुभयो । एकदिन मैले झर्को मान्दै भनें, ‘हामीलाई के काम इजरायलको गफ । नजाने गाउँको बाटै नसोध्नु ।’

‘किन र तिमी पनि जाऊ न इजरायल । अब त केटाकेटी पनि ठूला हुँदै गए, भोलि उच्च शिक्षाका लागि पनि पैसा चाहिन्छ । हाम्रो कमाइ थोरै छ, होइन बरू म यहाँ केटाकेटी स्याहारेर बस्छु, हाम्रो पनि आथिर्क हैसियत अलि उकालौं । सधै यही तीन कोठामा जिन्दगी बिताउने ? भोलिका दिनमा छोराछोरीको विवाह पनि त गर्नुपर्छ, सोच न ।’

श्रीमानले दिनहुँ ममाथि इजरायल पठाउने दबाब बढाउन थाल्नुभयो । आखिरमा हार खाएर मैले हुन्छ भन्नुपर्‍यो । विद्यालयमा राजीनामा दिन लगाएर त्यसबाट आएको पैसा नै एजेन्सीलाई बुझाएर उहाँले मलाई इजरायल जाने व्यवस्था मिलाइदिनुभयो । सही र गलत बाटो छुट्याउन नसक्ने उमेरमा पुगेका छोराछोरी अर्थात् अभिभावकको बढी आवश्यकता हुने बेलामा नाबालकहरूलाई छाडेर म इजरायल गएँ ।

इजरायल आएपछि पनि मेरो दिनहुँ फोनमार्फत कुरा हुन्थ्यो परिवारसित । कहिल्यै श्रीमान र छोराछोरीबाट टाढा नभएकी म एक्कासि सात समुद्रपारि पुगेकी थिएँ । मनलाई सम्झाउन निकै कठिन भैरहेको थियो । इजरायलमा काम गर्न र एडजस्ट हुन निकै कठिन भयो । नेपालमा नोकर राखेर बसेकी म यहाँ एक बिरामीको दिसासमेत धोइदिनुपर्ने नोकर्नी भएकी थिएँ । केयर गिभर भनिएपनि म घरकी नोकर्नी नै थिएँ । सुरुसुरुमा त कति रोएँ कति । तर के गर्नु सबै भताभुङग बनाएर म त्यता पसेकी थिएँ । फकिर्एर फेरि के गर्ने ?

मेरो तलब आएकै दिन म सबै पैसा श्रीमानलाई पठाइदिन्थें । मलाई खान बस्न पैसा खर्च नहुने । एकदिन पाउने बिदामा पनि त्यही घरमा काम गरिदिए अतिरिक्त आम्दानी हुने हुँदा फोन गर्न र सानोतिनो खर्च त्यही पैसाले पुगिहाल्थ्यो । मेरो महिना सुरु हुन नपाउँदै श्रीमानको लिस्ट आइहाल्थ्यो । म कहिलेकाहीँ भन्थें ‘जुन उद्देश्य लिएर म त्यहाँ पुगेकी छु, त्यो पहिले पूरा गरौं । यसरी फाल्तु खर्च किन गर्ने ?’

‘तिमी तीन–चार वर्ष बसिहाल्छयौ, त्यहाँ पैसा भैहाल्छ, हाम्रा योजनाहरू पूरा गर्नुपर्छ ।’ उहाँले भन्नुहुन्थ्यो ।

मैले पैसा बचत गर्न सम्झाइरहन्थें । एकदिन श्रीमानले फोन गरेर भन्नुभयो ‘साथीहरूले मिलेर एउटा + २ सम्म पढाइ हुने स्कुल चलाउन हामीलाई पनि पैसा हाल्न भनेका छन् । तिमीले त्यहाँ ऋण गरेर भए पनि १० लाख पठाइदेऊ न । स्कुलमा लगानी गरेपछि त आम्दानीको राम्रो स्रोत भैहाल्छ ।’

कुरा राम्रै लाग्यो । साथीहरूसित ऋण लिएर मैले आठ लाख पठाइदिएँ । ओभरटाइम पनि गरेर साथीहरूको पैसा तिर्दै थिएँ । यता श्रीमानको भनाइअनुसार स्कुल राम्रैसित चलिरहेको थियो । मलाई साथीहरूको ऋण तिर्न १० महिना लाग्यो ।

११ महिनाको तलब थापेकी पनि थिइन, श्रीमानको फर्माइस आयो ‘स्कुलमा क्यान्टिनमा पनि आफैंले लगानी गरियो भने त अझ बढी आम्दानी हुन्छ, फेरि मलाई एकमुुष्ट पैसा पठाइदेऊ ।’ सबैभन्दा नजिकको सम्बन्ध श्रीमान श्रीमति कसरी शंका गर्ने ? फेरि ऋण गरेर ६ लाख पठाइ दिएँ ।

फोनबाट कुरा गर्दा छोराछोरी र सासू ससुरा सबै खुसी थिए । स्कुल खोलेर राम्रो भएको सबैबाट सुन्दै आएकीले म पनि खुसी नै थिएँ । जे होस अब नेपाल फकिर्एपछि त आफ्नै स्कुल हुन्छ भन्ने लागेको थियो ।

फागु पूणिर्माका दिन छोराले फोनमा रुँदै भन्यो, ‘मामु, बुबाले बर्बाद गर्नुभयो ।’

‘के भयो, किन रोएको, के गर्नुभयो बुबाले ?’छोराले बोल्न सकेन । फोनमा छोरीको फेरि आवाज आयो । ‘मामु बुबाले त अर्की विवाह गर्नुभएको रहेछ । आज रक्सी खाएर एउटा सानो बच्चालाई लिएर आउनुभएको थियो । हजुरबुबा–हजुरआमालाई हजुरहरूको नाति भनेर चिनाउनुभयो । हामीलाई तिमीहरूको भाइ हो भन्नुभयो । हजुरआमाले रिसाउँदै हकारेपछि बुबाले विवाह गरेको नै दुई वर्ष भै सकेको भन्नुभयो । तपाईलाई थाहा नहोस् भनेर नै बुबाले इजरायल पठाउनुभएको रे ।’

म छाँगाबाट खसेझैं भएँ । विगतका दिनहरू सबै नाच्न थाले आँखाअगाडि । ओहो, आज आएर सम्झदैछु । त्यो समयमा एकाएक आएको परिवर्तन झल्भली भयो । कसरी मलाई इजरायल पठायो ? कसरी मसितबाट सबै पैसा लियो ? सबै एकै पटक मथिगंलमा घुमे ।

मैले सासूसित कुरा गरें । सासूले पनि हो भन्नुभयो । श्रीमानलाई फोन गरें । फोन अफ छ । छोराछोरी रोएका रोयै छन् । चार दिनपछि राति श्रीमानको फोन उठ्यो । तर महिलाले फोन उठाइन् ।

मैले ‘तपाईं को ?’ भनेर सोधें ।

उनले भनिन् ‘म दिनेशकी श्रीमति’

‘दिनेशकी श्रीमति त म पो हुँ, तिमी को हौ ? दिनेश खोइ ?’

यति भन्नासाथ फोन काटिदिइन् । घरमा छोराछोरी मात्र थिए । सासू–ससुरासित पहिल्यै छुट्टिसकेकाले केटाकेटी आफै पकाएर खान्थे ।

म इजरायलबाट तुरुन्त आउन सक्ने अवस्थामा पनि थिइनँ । ऋण भएकाले नेपाल आएर पनि के गर्ने ? माइतीमा फोन गरेर भाइसँग रोएँ । भाइलाई स्कुलमा लगानी के कति छ बुझ भनें । मैले पठाएको पैसा स्कुलमा लगानी भएको त रहेछ तर सेयर होल्डरमा त कान्छी श्रीमतिको नाम रहेछ । क्यान्टिन पनि उसैले चलाएकी थिई ।

एउटा डान्स रेस्टुराँमा नाच्ने केटी ल्याएको रहेछ । मेरो पैसाले कान्छीको नाममा सेयर किनिदिएछ । अनपढलाई फेरि नाच्न त पठाउनु भएन भनेर होला क्यान्टिन खोलिदिएको । जे होस्, म र छोराछोरी बर्बाद भएका थियौं । छोराछोरीलाई सम्झाएँ । पढाइमा मन लगाऊ भनें । तर उनीहरूको पढाइ के भयो होला ? मैले जतिसक्दो चाँडो ऋण तिरेर नेपाल र्फकने कुरा भाइलाई सुनाएँ । भाइले भन्यो, ‘दिदी, हामी भान्जा भान्जीलाई ल्याएर राख्छौं, तिमी भोलिको दिनलाई पनि केही आफ्नो व्यवस्था गरेर मात्र फर्क ।’

दिन बित्दै गए । ऋण पनि तिरियो । म घर र्फकन्छु भन्दै थिएँ । छोराले फोनमा भन्यो ‘तिमीहरू मामा घरमा गएर बस म र सानीआमा यहाँ बस्छौ भनेर बुवाले भन्नुभयो, हामीले मानेनौं ।’

अब त्यो घर पनि गयो भने त बस्ने बास पनि हुँदैन । मैले छोराछोरीलाई मामाघर पनि नजाओ कोठा पनि नछोड भनें । यसबीच छोरीले एसएलसी उत्तीर्ण गरिन् । छोरो कुलतमा लाग्छ कि भन्ने चिन्ता थियो । मेरो त सब बर्बाद भैसकेको थियो । विवाहको रातदेखि अहिलेसम्म श्रीमानले मसित गरेको माया, सरसल्लाह, भावी योजना सबै सिनेमाका रिलझैं मेरा सामु नाचिरहेका थिए ।

म इजरायल आएको चार वर्ष भयो । छोराछोरी दुवै कलेज पढ्दैछन् । घरमा बाबु र सानी आमालाई आउन दिएनन् ।

छोरीको फोन आयो, उनले विवाह गर्ने रे । आफूसँगै पढ्ने पोखरा घर भएको केटासित । भनि ‘मामु आएर मेरो विवाह गरिदिनू ।’

म दसंैमा घर आएँ, नवमीको दिन छोरीको विवाह गरिदिएँ । बाबु आए । कान्छीलाई भने ल्याएका थिएनन् । तर छोरो साथै थियो । हाम्रो बोलचाल पनि भएन । छोरी घर गई ।

छोरो पनि इन्डिया पढ्न जान्छु भन्दैछ । भोलि उसको पनि विवाह होला । त्यसपछि मेरो साथमा को त ? छोराछोरी श्रीमान सब पर ।

एक मन भन्छ, समय अनुसार चल्नैपर्ने मान्छेको नियति हो । जब मान्छेले सत्यबोध गर्छ उसलाई कुनै कुराले दुखाउँदैन । मलाई पनि त्यस्तै भैरहेको छ ।

जिन्दगी एकपल्ट मिल्छ, एउटा असल व्यक्तिसित विवाह गरूँ कि ? जब श्रीमानको जरुरत बढी पर्छ ,त्यतिबेला मलाई धोका भएको थियो भने मैले उसको नाम लिएर किन बस्ने ?

तर समस्या केटालाई केटी फकाउन सजिलो हुन्छ होला र त दोश्रो विवाह सजिलै गर्छन् ।

तर म कसलाई भनूँ मसित विवाह गर्छौ भनेर ? के भन्ने सासुलाई ? नयाँ श्रीमान् चाहियो भन्ने ? मलाई धोका दिने श्रीमानलाई देखाउन भए पनि म अर्को विवाह गर्न चाहन्छु । तर कोसित …?

म्याङ्लुङ्गको एक होटलमा यौनजन्य गतिबिधि गरिरहेको अवस्थामा एक जोडी पक्राउ !!

म्याङ्लुङ्ग: तेह्रथुमजिल्लाको सदरमुकाम म्याङ्लुङ्गको एक होटलमा यौनजन्य गतिबिधि गरिरहेको अवस्थामा प्रहरीले बिहिबार साँझ एक जोडीलाई पक्राउ गरेको छ। प्रहरीले म्याङ्लुङ्गको निलकमल होटलको कोठाभित्र यौनजन्य गतिबिधि गरिरहेको अवस्थामा एक जोडी युवा युवतीलाई पक्राउ गरेको हो।

बिशेष सूचनाको आधारमा होटलमा छापा मार्दा युवा युवतीलाई रंगेहात पक्राउ गरिएको जिल्ला प्रहरी कार्यालयले जनाएको छ। होटलमा छापामार्दा करिव २५ बर्षिय युवक र २३ बर्षिया युवतिलाई आपत्ति जनक अवस्थामा पक्राउ गरिएको प्रहरी नायव उपरिक्षक बिदुर गौतमले बताए। पक्राउ परेका युवायुवतिको नाम भने प्रहरीले खुलाएको छैन।

पक्राउ परेका युवकको घर बिराटनगर र युवतिको भने तेह्रथुम जिल्लामै रहेको प्रहरीले जनाएको छ। यता होटल संचालक प्रेम राईले भने होटलको कोठा बुक गरी बसेका युवकले कति खेर युवतिलाई ल्याएर राखेको आफुहरुलाई थाहा नभएको बताएका छन् ।

प्रहरीले एक साता अघि म्याङ्लुङ्ग बजारकै काजोल होटलबाट पनि एक जोडिलाई आपत्ति जनक अवस्थामा पक्राउ गरेको थियो। जिल्लाका विभिन्न बजारहरुमा खुलेआम रुपमा यौन व्यवसाय संचालन भैरहेको सूचना आएकाले होटलहरुमा छापा मार्न थालिएको प्रहरी नायव उपरिक्षक गौतमले बताए।

नेवारी बोलेरै झुक्यायो: 'कोरियामा नेपाली खेलाडी बेपत्ता प्रकरण'

नेवारी बोलेरै झुक्यायो: 'कोरियामा नेपाली खेलाडी बेपत्ता प्रकरण' 

Aman

काठमाडौं : सत्रौं एसियाली खेलकुदका लागि म आफैंले खेलाडीलाई प्रशिक्षण गराएको थिएँ। यसअघि थाइल्यान्डमा पनि खेलाडीलाई म आफैंले लिएर गएको थिएँ।
अन्तर्राष्ट्रिय प्रतियोगितामा खेलाडी भाग्छन् भन्ने कुरा हामीलाई राम्रोसँग थाहा थियो। त्यही भएर मैले अमन पोडेका बाबु र आमालाई समेत

सेपाकताक्रोमा नेपालको खेल मंगलबार थियो। खेल सकिएपछि प्रतियोगितास्थलमा स्वर्ण, रजत र कांस्य विजेतालाई पुरस्कार बाँड्दा हामी सबैजना एकै ठाउँमा थियौं। इन्चोन नघुमेकाले म र टोलीका व्यवस्थापक केशव विष्टले चारजना खेलाडीलाई बेलुकासम्म इन्चोन घुमायौं। खेलाडी भाग्लान् भनेर हामीले कुनै पनि बेला छाडेका थिएनौं। बेलुका एसियाड भिलेजमा आएर खाना पनि सँगै खायौं।

नेपाली टोलीका सेभ दि मिसन छिमी उर्केन गुरुङ र नेपाल ओलम्पिक कमिटीका उपाध्यक्ष सीताराम मास्के पनि हामीसँगै थिए। सबै टोली एउटै भिलेजमा बस्ने भएकाले रातको १२ बजेसम्म बसेर गफ गर्‍यौं। मैले खेलाडीलाई रातको १ बजेसम्म छाडेको थिइनँ। दिनभरको थकानले गर्दा अब त सुत्नुपर्छ भनेर पहिले खेलाडीलाई सुताएँ। त्यसपछि म पनि आफ्नो कोठामा सुत्न गएँ।

हामी बुधबार बिहान ६ बजे नै नेपाल फर्कनुपर्ने भएकाले झोला मिलाउने काम पनि बेलुका नै गरेका थियौं। बिहानको ४ जति बजेको होला, टोलीका अरू खेलाडी 'अमन त छैनु भन्दै मलाई कोठामा बोलाउन आए।
राति अरू खेलाडी सुतेपछि अमन लुक्ने उद्देश्यले टाप कसेछ। अमन हराएपछि हामीले भिलेज वरपर खोज्यौं। सेभ दि मिसन, नेपाल ओलम्पिक कमिटीलगायतका पदाधिकारीसँग पनि सम्पर्क ग:यौं। तर हामी फर्कने बेलासम्म पनि ऊ सम्पर्कमा आएन।

अमन भाग्छ कि भन्ने मलाई इन्चोन पुगेदेखि नै शंका लागेको थियो। उसले हरेकपटक फोनमा नेवारीमा कुरा गरेको हुन्थ्यो। म 'किन यतिधेरै फोन गर्छस्, पैसा धेरै भयो कि क्या हो' भनेर सम्झाउँथें। उसले मेरा बाआमालाई फोन गरेको सर भनेर भन्थ्यो। अमनका साथी इपिएसमार्फत दक्षिण कोरियामा काम गर्न गएका रहेछन्।
उसले नेवारीमा त्यहीँ बस्ने कुरा साथीसँग गर्दो रहेछ। हाम्रो टोलीमा ऊ मात्र नेवारी बोल्थ्यो। अरूलाई नेवारी भाषा आउँथेन। खेलाडी भाग्छ भनेर रातभर नसुती हात समातेर बस्ने कुरा पनि भएन। आखिर अमनले नेवारी बोलेरै हामीलाई झुक्याएको रहेछ। अमनले संघ र नेपालकै बेइज्जत गर्‍यो।

म सेपाकताक्रो संघको महासचिव पनि हुँ। अमनको उमेर राहदानीमा १८ वर्ष भए पनि वास्तवमा ऊ २०/२१ वर्षको भयो होला। धेरै समय आफैंले सिकाएको केटो विश्वास गरेर कोरिया लगें, तर उसैले मलाई जीवनमा कहिल्यै नपाएको धोका दियो।

टोलीका अन्य तीन खेलाडी अनिल गुरुङ, अनेल गुरुङ र रूपेश सुनारलाई लिएर बुधबार बेलुका हामी काठमाडौं आइपुगेका हौं। राष्ट्रिय खेलकुद परिषद् (राखेप) ले कारबाही गर्छ भन्ने सुनेका छौं। आज त घटस्थापनाको बिदा भयो। शुक्रबार म आफैं राखेप गएर स्पष्टीकरण दिनेछु। 

छोरो भागेर हामीलाई समस्या पार्ला भनेर टोखास्थित अमनको घरमै गएर सम्झाएको थिएँ।

कोबानमा आइएस लडाकु र कुर्द सेनाबीच भीषण लडाइँ जारी

कोबानमा आइएस लडाकु र कुर्द सेनाबीच भीषण लडाइँ जारी 

आश्विन २१ - काठमाडौं,  सिरिया र टर्कीको सीमावर्ती कोबान सहरमा कुर्द सेना र इस्लामिक स्टेट (आइएस)का लडाकुबीच भीषण लडाइँ भइरहेको छ । उक्त सहरमा आइएस लडाकुले कब्जा जमाउने आशंका गरिँदैछ ।

कुर्द सेनाको अवरोध तोड्दै सहरभित्र प्रवेश गरेका आइएस लडाकु र कुर्द सेनाबीच तीन दिनदेखि भीषण लडाइँ भइरहेको हो । कुर्द सेना र लडाकुबीच जमिनमै आमने–सामने युद्ध सुरु भएपछि हजारौं सर्वसाधारण घर छाडेर भागेका छन् ।

कोबान सहरको पूर्वमा रहेका भवनहरुमा आफ्नो झन्डा गाड्दै आइएस लडाकुहरु अगाडि बढेका छन् । सहरको पहाडी क्षेत्रमा आइएसले कब्जा गरिसकेको त्यहाँको एक अधिकारीले बताएका छन् ।

कोबान शहर बचाउन सिरियाई कुर्दहरुले सकेसम्म प्रयास गरेपनि आइएस लडाकुले घेराबन्दी गरिसकेका छन् । (एजेन्सी)